سید امام رضی الدین علی بن طاووسی حسنی در کتاب لهوف و شیخ فقیه ابن نعا در کتاب مثیر الاحزان آورده‌اند که خاندان رسالت پس از رهایی از اسارت در خدمت امام زین العابدین(ع) از شام حرکت کرده و در میان راه از شخص همراه خودشان که یزید بر آنها گماشته بود می‌خواهد که قافله را به عراق ببرد و وی قافله را به عراق برگردانده و وارد کربلای معلی شدند و جابر بن عبدا... انصاری را در آنجا ملاقات نمودند و بعد رهسپار مدینه شدند.
اما بر این گفتار که در صفحه(211) لهوف و صفحه(95) مثیر الاحزان آمده است.عده‌ای اشکال می‌نمایند و می‌آورند.از عبارات فوق در نمی‌آید که اهل بیت عصمت و طهارت(ع)در روز بیستم صفر المظفر سال 61 هجری قمری به کربلا رفته باشند. و لکن باید گفت اگرچه عبارت فوق بدون ذکر روز است ولی بلا شک مراد آن بزرگواران از رجوع زنان و عیالات امام حسین(ع)به کربلای معلی و ملاقات با جابر بن عبدا... انصاری در اربعین بوده است و کسی در غیر روز اربعین ملاقات آن را ننوشته است و عموم علمای شیعه و حضرت امام خمینی(ر ه)همین معنا را از عبارات آن دو عالم بزرگ ذکر کرده‌اند:چنان‌چه شیخ فخر الدین طریحی نجفی که از اکابر علماء امامیه است در صفحه(894) کتاب منتخب خود بر همین معنا تصریح دارد و عموم مورخین و ارباب مقاتل بر همین سخن اتفاق دارند که تشرف جابر به زیارت سید الشهداء در اربعین اول بوده و رسیدن اسیران آزادیبخش و امام سجاد(ع) به کربلای معلی و ملاقات با جابر در همان روز بوده.
ابوریحان بیرونی حکیم و ریاضی‌دان مشهور قرن چهارم هجری نیز در کتاب نفیس(الاثار الباقیه)صفحه(293)تصریح فرموده که در روز بیستم صفر سر مبارک امام حسین(ع)را به بدن ایشان ملحق کردند و چهل نفر از اهل بیت وی پس از مراجعت از شام قبر آن امام همام را زیارت نمودند. بعضی از این دید به این قضیه اشکال می‌نمایند که چگونه ممکن است در مدت چهل روز کاروان اسلام به کوفه و شام بروند و سپس به کربلای معلی برگردند.
باید گفت:اولا راهی میان شام و عراق است که به مدت یک هفته مسافران از شام و عراق می‌رسند و چون برخی از آن راه اطلاعی ندارند،در این سیر و حرکت شبه می‌نمایند.
علامه حاج سید محسن امینی عاملی نیز که از علمای بزرگ شیعه امامیه در عصر اخیر می‌باشد در تالیف نفیس خود(اعیان الشیعه)این سخن را تصدیق کرده و به این راه اشاره فرموده است.
ثانیاً در کتاب(قرة العین)صفحه(47) به تالیف علامه عبدا...بن محمد که از کتب معتبره می‌باشد قضیه رفتن عمره به شام برای رساندن نامه‌ی عبدا...بن عمر بن یزید بن معاویه جهت رهایی مختار ثقفی از زندان را آورده و نوشته است:
وقتی که عمره‌نامه خلاصی مختار ثقفی را در شام از یزید گرفت در ظرف یازده روز خودش را به کربلا رسانید و نامه را به ابن زیاد داد و مختار را از حبس وی رهانید.
باز در صفحه(88) همان کتاب نقل کرده که مروان،عامر بن ربیعه را با یک صد هزار لشکر از شام برای جنگ با مختار حرکت داد و آنها با جدیت تمام در مدت ده روز به کوفه رسیدند.
ثالثاً جمع کثیری از علما و مورخین و محققین تصریح نموده‌اند که اسیران آزادیبخش روز اول ماه صفر سال 16 هجری قمری وارد شام شده‌اند و ابو ریحان بیرونی نیز در کتاب نفیس(الاثار الباقیه) صفحه(133)بر این مطلب تصریح نموده است.
با اینکه اسرا در کوفه چند روزی در زندان به سر می‌برده‌اند و به نقلی در روز (15) و به قولی در روز (20) محرم الحرام به طرف شام حرکت داده شده‌اند و ده یا پانزده روز در راه بوده‌اند و بنابر همین اقوال برگشت آنان به کربلای معلی بیش از همین مدت طول نمی‌کشد با توجه به اینکه کاروان اسرا را به کربلا در بیستم صفر همان سال بیان می‌نماید. با عنایت به جو حاکم بر شام که یزید نمی‌توانست اسیران را به بیش از چند روز در آنجا نگهداری نماید و با توجه به نقل امام ابی جعفر بن جریر طبری در کتاب تاریخش که توقف اسرا در شام بیش از ده روز نمی‌داند قطعا ورود مجدد کاروان اسرای آزادیبخش به کربلا در همان روز (بیستم صفر) می‌باشد. شیعه نیز بر همین قول موکد است و به همین مناسبت در این روز خود را در غم اهل بیت عصمت و طهارت(ع) شریک می‌شمرد و برای زنده نگهداشتن یاد حضرت ابا عبدا... الحسین(ع)و یاران باوفایش در سراسر جهان مجالس عزاداری برپا می‌نماید...
چهل روز از حادثه‌ی جانسوز عاشورای سال 61 هجری می‌گذشت.کربلا در بستر حیاتی تب‌زده هر روز خورشید را در نگاهی مایوس و ماه را در بدرقه‌ای محزون نظاره می‌کرد.کران تا کرانه چهره‌ی فرات از ضربت سیلی امواجی خروشان نیلی شده بود.
چهل روز از واقعه‌ای می‌گذشت که در آن عصاره‌ی تعالی فضائل یعنی فرزند زهرا(س)در مصاف با پلیدترین انسان روزگار قرار گرفت. حسین(ع) از سفره‌ی شهادت بهترین توشه را دربرگرفت و فرزند معاویه با ننگی عمیق و هم‌آغوش گردید. حادثه تلخ بود اما میوه‌ای شیرین نهالی که در روز کاشته شد تا همیشه تاریخ در بازار زمان متاعی گران‌بهاست مبارزه‌ی معروف با منکر،عدل با ظلم و پاکی و ناپاکی.
...و اینجا سرزمین کربلاست-نامی آشنا هنوز صدای اذان حج بن سروق جعفی در پهندشت کربلا در پرواز است هنوز شب عاشوراست و از ماذنه‌ی این بیابان تفتیده، صدای مناجات صالحان روزگار زمزمه می‌شود. ترنم دل‌انگیز عباس بن علی(ع)، علی بن حسین(ع)، حبیب بن مظاهر، حجج بن مسروق جعفی، مسلم بن عوسجه و...کدام گوش است که نشنیده باشد نغمه‌ی ابا عبدا... را که در روز عاشورا به مدافعان حکومت فرزند معاویه بانگ برزد که:
القتل اولی من رکوب العار و العار اولی من دخول النّارا
و در آن سوی خیمه‌هایی پر از شرم و حیا برپاست و صدای رنگ باخته‌ی طفلانی معصوم و زنانی محجوب از سوز عطش گوش هر آزاده را می‌آزارد. اینجا نینواست، شاگرد حسین و کربلا و هر شب به امید دیدن روی حسین(ع)سر بر بالین می‌گذارد و اکنون یک اربعین از آن روز گذشته است.
بدون شک اربعین ابا عبدا...(ع)، با زیارت جابر بن عبدا... انصاری از قبر مطهر ان مظلوم توام است و در اربعین هر سال نام جابر زنده می‌شود.
کربلا برای جابر ناآشناست و نه حسین(ع) برای این اصحابی پاک‌باخته غریب است. جابر از خاندان وحی نیست ولی پیوند زندگی او با اهل بیت آن‌چنان محکم است که مرگ نیز نمی‌تواند این علقه را سست نماید. جابر در زمان خروج ابا عبدا... از مدینه نابینا و ناتوان شده بود ولی ذره‌ای تردید در حقانیت قیام آن حضرت نداشت. جابر قدم به قدم در حالی که عصای او در دست غلامش بود پیش می‌آمد. به‌رغم ناتوانی، مردانه گام برمی‌داشت. رایحه‌ی خوش قبر مطهر ابا عبدا...مشام او را نوازش می‌داد در هر قدم نام خدا را زمزمه می‌کرد و اشک‌های جابر نگاهی بغض‌آلود به فرات کرد.فراتی که نتوانسته بود به لب‌های پاکترین انسان‌های روزگار جرعه‌ای آب هدیه دهد. جابر با آب فرات غسل کرد. رفت تا آنجا که قبر مطهر ابا عبدا...(ع) را لمس کرد و با سه بار گفتن(یا حسین) از هوش رفت. عطیه عوفی که از شاگردان جابر و در این سفر همراه او و در کوفه میزبان او بود جابر را به هوش آورد. جابر انتظار داشت از حبیب خود جواب بگیرد که احبیب لا یجیب حبیبه انتظار حاصلی نداشت و خود جواب خود را داد که: چگونه جواب دهی در حالی که سر از بدنت جدا کردند و خون رگ‌های گلویت بر شانه‌هایت جاری شد.
برگرفته از مجله گلستان قرآن، اردیبهشت 1380، شماره 63
نظر بدهید
 |
به گزارش خبرآنلاین،به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی مقام معظم رهبری، در پی ارتحال آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی، رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیام تسلیتی، درگذشت آن عالم عامل ربانی و معلم اخلاق را ضایعهای برای حوزه‌ی علمیه و روحانیت و جامعه‌ی مذهبی تهران خواندند و این مصیبت را به بازماندگان بیت شریف ایشان تسلیت گفتند.
متن پیام حضرت آیت الله خامنه‌ای به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
با تأسف و تأثر فراوان، خبر درگذشت عالم عامل ربّانی، مرحوم آیت الله آقای حاج آقا مجتبی تهرانی رحمت الله علیه را دریافت کردم. این حادثه ناگوار، ضایعهای برای حوزه‌ی علمیه و روحانیت و جامعه‌ی مذهبی تهران و به ویژه ارادتمندان و شاگردان ایشان و جوانانی است که از مجالس پر فیض و درس‌های سازنده‌ی این معلم اخلاق بهره می‌بردند.
اینجانب تسلیت صمیمانه‌ی خود را به آن بیت شریف و بازماندگان، بویژه اخوی بزرگوار و نیز به همسر مکرّم و آقازادگان ارجمند و دیگر بازماندگان این بیت شریف تقدیم داشته، علوّ درجات را آن فقید سعید را از خداوند متعال مسألت می‌نمایم.
سیّد علی خامنه‌ای
امروز از یکی از دوستام پیامی داشتم
آقای حسینعلی خواجه نوشتن که
یکی از معجزات (کرامات) امام زاده قلعه قافه اجابت نماز باران درحدود100سال پیش دراین امام زاده بوده است.
پایگاه اطلاع رسانی امام زادگان هم این طور نوشتند که :
این زیارتگاه در روستای قلعه قافه از توابع بخش مرکزی مینودشت قرار گرفته است ، و با شهر مینودشت 35 کیلومتر فاصله دارد. زیارتگاه سکینه خاتون فاقد شجره نامه بوده و برابر با اظهارات بزرگان و معتمدین ، نسبت ایشان به امام حسین (ع) می رسد. این زیارتگاه دارای کرامات و معجزات فراوانی بوده است ، از جمله شفای بیماران ، شفای بیماران اهلی و نیز گاه سوگند افراد منطقه است. بقعه مبارکه سکینه خاتون در یک محیط کوهستانی و جنگلی با صفا قرار گرفته و از امکانات رفاهی شامل آب و برق ، جاده آسفالته و تلفن برخوردار است.
کرامات :
امیدوارم که بتونم یک عکس ازش گیر بیارم بزارم
چراغ غزل گفتى که من از روز ازل سوخته بودم با داغ چراغ غزل افروخته بودم آرى من از آن بارقه کوکب چشمت دلسوخته، دلسوخته، دلسوخته بودم با یاد نگاه تو چراغ سحرى را بر قله خورشید برافروخته بودم چون لاله به صحراى جنون با تب عشقت پیراهنى از شعله به تن دوخته بودم پروانه صفت در سفر سوختن اى شمع از تو غزل سوختن آموخته بودم بر باد شد از جور تو آن کوه تحمل که اندر گذر حادثه اندوخته بودم رفتى و به دنبال تو تا صبح قیامت بر باغ نظر دیده جان دوخته بودم
نصرالله مردانى - کازرون
یک روز امام می‌فرمودند در بین راه قم و تهران (در شب 15 خرداد) ناگهان ماشین مأموران ساواک از جاده اصلی به جاده خاکی منحرف شد و من یقین کردم که آنها می‌خواهند مرا بکشند ولی مجدداً ماشین به جاده اصلی بازگشت و راهش را ادامه داد. من به نفس خودم مراجعه کردم و دیدم هیچ تغییری (ترسی) در من حاصل نشده است.
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، مسئله عاشورا و شهادت حضرت اباعبدالله (ع) یکی از فجیع‌ترین و دردناک‌ترین حوادث تاریخ اسلام است که در آن حادثه پسر دختر پیامبر (ع) به سخت‌ترین صورت به شهادت می‌رسد و از طرفی عزاداری بر آن حضرت که در نگاه بزرگان از اعظم قربات شمرده می‌شود، باید بر اساس آنچه تحقق یافته صورت پذیرد و حتما از هرگونه تحریفی به دور باشد تا وجه‌ی عبادی این حادثه‌ی عظیم کاملا حفظ گردد. طبق فتاوی مراجع معظم تقلید انتساب امور غیر مسند بر حضرات معصومین (ع) حرام است. کتاب «مقتل» برگرفته از کتاب معالم المدرستین علامه سیدمرتضی عسکری است که بعدها با عنوان بازشناسی دو مکتب ترجمه شده است. این کتاب به بررسی نحوه عملکرد امام حسین (ع) و حوادثی که بر خاندان اهل بیت (ع) که در روز عاشورا اتفاق افتاد، می‌پردازد. معمولا به چنین سبک نگارشی در بین متون تاریخ مقتل اطلاق می‌شود. این کتاب دو مقدمه دارد. یکی مقدمه مرحوم علامه بزرگوار سید مرتضی عسکری و دیگری زندگینامه مرحوم علامه که به قلم محمدعلی جاودان نگارش یافته است. در بخشی از این کتاب آمده است: امام سجاد (ع) چهل سال عزا می‌گیرد در لهوف گوید: از امام صادق (ع) روایت شده است که فرمود: «زین‌العابدین(ع) چهل سال بر پدرش گریست؛ روزها روزه می‌گرفت و شب ها به عبادت می‌پرداخت و چون وقت افطار می‌شد و خادمش آب و غذا می‌‌آورد و فرا رویش می‌نهاد و می‌گفت: «آقای من بفرمایید»، می‌فرمود: «زاده‌ی رسول خدا (ع)، لب تشنه کشته شد!» و پیوسته آن را تکرار کرد و می‌گریست تا غذا از اشک چشمش تر می‌شد! و همواره چنین بود تا به خدای عزوجل پیوست. گوید: یکی از خادمان آن حضرت گفته است: امام (ع) روزی به صحرا رفت و من به دنبالش رفتم و دیدم بر سنگی سخت و خشن به سجده افتاد. ایستادم و در حالی که ذکر و ضجه‌اش را می‌شنیدم، هزار بار شمردم که می‌گفت: «لا اله الا الله حقا حقا، لا اله الا الله تعبدا ورقا، لا اله الا الله ایمانا و صدقا؛ آنگاه سر از سجده برداشت، در حالی که محاسن و چهره‌اش از اشک دیدگان آغشته شد. گفتم: «آقای من! آیا اندوه شما را پایانی نیست؟ آیا از گریه‌ی شما کاسته نمی‌شود؟» فرمود: «وای بر تو !یعقوب پسر اسحاق، زاده‌ی ابراهیم پیامبر و پیامبر زاده بود و دوازده پسر داشت؛ خداوند یکی از آنها را از دید او غائب کرد. موی سرش سفید شد و کمرش خم گشت و از گریه نابینا گردید؛ در حالی که پسرش زنده بود و من با چشم خود پدر و برادر و هفده نفر از اهل بیتم را کشته و بر زمین افتاده دیدم. چگونه اندوهم پایان پذیرد و گریه‌ام کاهش یابد؟!» در یکی از فرازهای کتاب «مقتل» می‌خوانیم: قاتل حسین (ع) جایزه می‌خواهد! راوی گوید: مردم به سنان بن انس گفتند: «تو حسین بن علی (ع)، زاده فاطمه دخت رسول‌الله (ع) را کشتی! تو والاترین و شریف‌ترین مرد عرب را از پای درآوردی! او آمده بود تا اینان را از حکومت به زیر آورد. پس نزد فرمانده هانت برو و پاداش خود را از آنها بخواه که اگر به خاطر کشتن حسین (ع) همه ثروتشان را نثارت کنند، اندک است!» و سنان که بی‌باک بود و احمق می‌نمود، سواره آمد تا بر در خیمه عمر سعد رسید و با صدای بلند فریاد زد: اوفر رکابی فضه و ذهبا انا قتلت الملک المحجبا قتلت خیر الناس اما و ابا و خیر هم اذ ینسبون نسبا رکابم را از طلا و نقره انباشته کن که من سلطان والا مقامی را کشتم. کسی را کشتم که پدر و مادرش بهترین مردمانند و در حسب و نسب، برترین آنها. عمر سعد گفت: «گواهی می‌دهم که تو مجنونی و هرگز شفا نیافتی!» و گفت: او را نزد من آورید. و چون وارد شد، چوب دستش را به سوی او پرتاب کرد و گفت: «دیوانه! این چه سخنی است که از تو سر می‌زند؟! به خدا سوگند اگر ابن زیاد بشنود، گردنت را می‌زند!» جسد امام (ع) مورد تاخت و تاز قرار می‌گیرد راوی گوید: آنگاه عمر سعد در سپاه خود ندا داد: «چه کسی حاضر است بدن حسین (ع) را زیر سم اسبش بگیرد؟» ده نفر داوطلب شدند که از جمله‌ی آنها «اسحاق بن حیاة حضرمی» - رباینده‌ی پیراهن حسین (ع) که پس از آن دچار پیسی شد - و «احبش بن مرشد» بود که آمدند جسم حسین (ع) را با اسبان خود لگدکوب کردند تا سینه و پشت آن حضرت را در هم شکستند! و به من خبر رسید که «احبش بن مرشد» مدتی بعد دچار تیر غیبی شد و قلبش شکافت و به هلاکت رسید.
به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس، هم‌زمان با آغاز دور جدید تحریم‌ها علیه جمهوری اسلامی ایران از سوی آمریکا و متحدان غربی‌اش از اوایل تابستان سال جاری، رسانه‌های غربی نیز با مانورهای تبلیغاتی در این زمینه، در راستای بزرگ‌نمایی مشکلات اقتصادی حاصل از این تحریم‌ها در داخل ایران تلاش می‌کنند. به همین منظور، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در فرانسه، کنفرانسی با عنوان «چرا همه علیه ایران» با حضور «ژان میشل ورنوشه» نویسنده و تحلیگر فرانسوی برگزار کرد، همچنین در حاشیه این کنفرانس، از کتاب «ایران تخریب ضروری» اثر میشل ورنوشه رونمایی شد. در این کنفرانس، شمار زیادی از پژوهشگران و اساتید ایران‌شناسی دانشگاه سوربن و فعالان رسانه‌ای فرانسه از جمله سردبیر سابق رادیو بین‌المللی فرانسه حضور داشتند. *دلیل انتخاب نام «ایران تخریب ضروری» ورنوشه در ابتدای نشست در پاسخ به سؤال مجری در خصوص علت انتخاب این تیتر شوک‌آور برای کتابش، پاسخ داد: ابتدا تیتر این اثر «تخریب ایران» نام داشت، چرا که به عقیده من ایران در مرکز اصلی اهداف تقابلی قدرت‌های غربی و در رأس آنها ناتو قرار دارد، البته همه این فشارها، تحریم‌های مالی و اقتصادی در زمینه صادرات نفت و انرژی، همگی در جهت همراه ساختن ایران با بازار بزرگ جهانی و نظام حاکم بر عرصه بین‌المللی بوده است، در واقع قدرت‌های جهانی می‌خواهند ایران را به دین کافرانه خود یعنی آیین بازار جهانی وارد کنند. *مخالفت آمریکا با ایرانی انقلابی و ملی وی با اشاره به اینکه قدرت‌های غربی و به خصوص امپراتوری آمریکا در صدد رام کردن ایران به عنوان یک عضو تسلیم‌نشدنی نظام بین‌المللی هستند، افزود: در نهایت باید بگویم این فشارها نه علیه ایران، نه پارسیان و نه شیعه و نه حتی اسلام و بلکه علیه ایران انقلابی و ملی است و این مسئله یعنی حاکمیت ملی ایران به زعم آنان مسئله ناروایی است، یعنی آنها با ایرانی مستقل و غیر وابسته به غرب مخالفند؛ ایرانی که نه می‌خواهد عضوی از نظم نوین جهانی باشد و نه در نظر دارد تا خاورمیانه جدید را در قالب آمریکایی آن بپذیرد. *انقلاب ایران نوعی بازگشت به معنویت در سطح جهان بوده است ورنوشه در ادامه به ماجرای نامه امام خمینی(ره) به گورباچوف اشاره کرد و اظهار داشت: انقلاب ایران نوعی بازگشت به سمت معنویت در سطح جهانی بوده است و شخصاً من نه به عنوان یک مسلمان بلکه به عنوان یک کاتولیک کاملاً با آن موافقم، چرا که در حال حاضر جز از طریق بازگشت به ارزش‌ها و اصالت‌های معنوی نمی‌توان به صلح جهانی و نجات بشریت امیدوار بود و این نکته را هم البته در پایان کتاب یادآور شده‌ام، اما افسوس که این ارزش‌ها امروز دچار تباهی شده‌اند. *دولتمردان فرانسوی اعتقاد عملی به دموکراسی ندارند وی با تأکید بر اینکه مردم در غرب در تصمیم‌گیری‌های مهم کشورشان نقشی ندارند، ادامه داد: من قضیه ژوسپن سوسیالیست در سال 1999 را یادآور می‌شوم که آن زمان نخست وزیر فرانسه بود که در مسئله ورود به جنگ بوسنی به هیچ وجه با پارلمان فرانسه مشورت نکرد و این تنها مورد نیست، بلکه بارها رای پارلمان فرانسه نادیده گرفته شده و به یاد دارم ژوسپن در پاسخ به سؤال یک روزنامه در مصاحبه با رادیو که گفته شد: پارلمان بالاخره طرف مشورت خواهد بود یا نه، پاسخ داد ساعت به ساعت به مجلس اطلاع داده می‌شود،. آیا این به این معنی است که ما منطبق بر دموکراسی عمل می‌کنیم؟! *استراتژی کنونی آمریکا برای مقابله با ایران این روزنامه‌نگار فرانسوی ابراز داشت: استراتژی کنونی آمریکا به تأخیر انداختن شوک نهایی است؛ چنانکه نتانیاهو در اجلاس اخیر سازمان ملل با نشان دادن بمبی با تصویر یک خط قرمز آن را نشان داد، به هر حال آمریکا و شخص اوباما شاید منتظر بهار آینده هستند تا ببینند روش‌های دیگری هم هست یا خیر که بتوان از طریق آنها جمهوری اسلامی را ساقط کنند، به هر حال این مدل انقلابی ایران، مدلی است که غرب از آن تنفر و وحشت دارد. *حکومت ایران به تمام معنا حکومت دینی است/ استفاده ابرازی بوش و اسرائیل از حکومت دین‌سالار و به تبع آن ظلم و ستم به جهان وی ادامه داد: حکومت ایران یک حکومت دینی است اما، در مورد حکومت دین‌سالار باید گفت که شما نمونه آن را می‌توانید در دوره بوش هم ببینید که یک نظام دین سالار پارلمانی بود؛ قبل از شروع مجلس دعا خوانده می‌شد و رییس جمهور مدعی بود یک فرد مومن مسیحی است،. اسرائیل هم دارای قانون اساسی مبتنی بر تورات است و قانون شهروندی توسط خاخام‌ها تبیین می‌شود و به نوعی آنها نیز داری پارلمان دین سالار هستند و به این ترتیب در مورد اسرائیل نمی‌توان هم‌زمان هم از دموکراسی صحبت کرد، هم از پارلمان دین سالار، ما در اروپا از دموکراسی صحبت می‌کنیم البته برخی کشورهای اروپایی حکومت پادشاهی دارند، اما پارلمان‌ها، پارلمان‌های مبتنی بر اساس دموکراسی به معنای واقعی نیستند. *وجود تعداد زیادی از زندانیان سیاسی در فرانسه میشل ورنوشه با بیان اینکه شخصاً هم گمان می‌کنم ما در فرانسه در دموکراسی به سر نمی‌بریم. نه آزادی بیان نه آزادی تفکر به هیچ وجه تمام و کمال دیده نمی‌شود، اذعان داشت: تابوهایی همچنان وجود دارند، در فرانسه، آلمان و اروپا می‌بینیم زندانیان سیاسی را که جراید از آنها حرفی نمی‌زنند و مردم فرانسه هنوز هم نمی‌دانند که در زندان‌های این کشور زندانی سیاسی وجود دارد، ما وقتمان را تلف می‌کنیم به درس دادن به بقیه مردم دنیا که به نظر می‌رسد گاهی نیز توهین آمیز است، در حالی‌که خودمان مشکلات زیادی را در زمینه دموکراسی داریم و خط قرمزهای متعددی وجود دارد که هیچکس نمی‌تواند از آنها عبور کند. *بهترین مدل برای جهان، مدل ایرانی است/تمدن ایران منفجر شود، تمدن بشریت فرو میریزد نویسنده کتاب «اسلام انقلابی، تحلیل ژئوپلیتیک -2002»، در ادامه در خصوص جایگاه ایران در تمدن جهانی بیان داشت: مدل ایرانی نه تنها مدلی اجتماعی و سیاسی است، بلکه یک مدل معنوی نیز هست. اگر ایران منفجر شود، تمدن، از نظر من، فرو خواهد ریخت، چرا که ایران به ما راهی را نشان می‌دهد که باید بیشتر آن را بشناسیم و دریابیم، ما فرانسوی‌ها عظمت تمدن ایرانی را فراموش کرده‌ایم، ما فرانسویانی که بزرگترین مکتب‌های شرق‌شناسی را دارا هستیم، نسبت به شعر و ادب و تفکر و دین ایرانیان جاهل هستیم. *آمریکا با ایران حکومت دینی ملی مستقل مخالف است!وی در پاسخ به سؤالی با عنوان چرا این همه دشمنی علیه ایران، پاسخ داد: ایالات متحده با ایران به عنوان یک حکومت دینی ملی مستقل مخالف است و دنیا نمی‌تواند پذیرای ایرانی مستقل باشد؛ ایرانی که خودش آقای خودش باشد. * ماجرای «عملیات سامسون» اسرائیل و قلب اروپا میشل ورنوشه با اشاره به اینکه اسرائیل در پشت صحنه بسیاری از سیاست‌های شیطانی و جهنمی امروز قرار دارد، ابراز داشت: اسرائیلی‌ها حتی زمانی ما اروپایی را تهدید کرده‌اند، «مارتین ون کروول» که یکی از نویسندگان اسرائیلی است که کتاب‌های او به فرانسه هم ترجمه شده است، در سال 2002 اعلام کرد که موشک‌های اتمی اسرائیل تمامی پایتخت‌های اروپایی را هدف خود قرار داده‌اند و همه آنها اهداف بالقوه‌ای برای موشک‌های اتمی اسرائیل هستند، این همان «عملیات سامسون» معروف اسرائیلی‌ها است. *نقشه آمریکا برای ایجاد آشوب‌های اجتماعی در ایران وی افزود: ایجاد و گسترش نارضایتی‌های مردمی، تحریک جوانان به ریختن در خیابان‌ها، تخریب و درگیری با پلیس، افزایش فشارهای اقتصادی بر عامه مردم ایران، ترویج گرانی و تبلیغات در راستای وجود فساد مالی در بین مقامات ایرانی از جمله روش‌هایی است که آمریکایی‌ها سعی دارند از طریق آنها آشوب‌ها و التهابات داخلی را در ایران گسترش دهند. *حضور 10 ساله میشل ورنوشه در لیبی و تونس بر اساس این گزارش، «ژان میشل ورنوشه» یکی از نویسندگان و روزنامه‌نگاران فرانسوی است در کارنامه خود تدریس در مدرسه عالی خبرنگاری پاریس، تحلیلگری سیاسی در مجله «لوفیگارو»، «نامه ژنو» و «نشریه ژئو استراتژیک» را به همراه دارد، در حال حاضر تحلیل‌های خود را در حوزه بین‌الملل در سایت http://www.geopolintel.fr ارایه می‌دهد. از کتاب‌های منتشر شده توسط ورنوشه می‌توان به عناوینی همچون «بیانیه‌ای برای مردم اروپا»، «اروپا: گاه‌شمار یک مرگ اعلام شده»، «حافظه فراموشی- 1990»، «اسلام انقلابی، تحلیل ژئوپلیتیک -2002»، «زندگی امروز در سودان- 2005» و «جاده دمشق- 2007» اشاره کرد. این روزنامه نگار فرانسوی و تحلیلگر مسائل ژئوپلیتیک که به مدت 10 سال طی سال‌های 1985 تا 1995 به عنوان مأمور توسعه همکاری‌ها از سوی دولت فرانسه در کشورهای لیبی و تونس فعالیت داشته و چندین بار نیز به ایران سفر کرده و مقالات متعددی در مورد ایران نگاشته است، در کتاب اخیر خود «ایران تخریب ضروری»، نشان می‌دهد که چرا و چگونه و تحت چه بهانه‌هایی، قدرت‌های غربی تلاش می‌کنند زمینه‌های لازم را برای در هم کوبیدن و نابودی ایران و نظام جمهوری اسلامی آن فراهم کنند.
به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس، علما و عرفا در جاده نجف تا کربلا، بارها این مسیر را پیاده طی کرده‌اند و گاه به زیارت قلب عالم حضرت بقیه الله(عج) مشرف شده‌اند. همه ساله در ایام مختلف به ویژه اربعین، زائران و عشاق این مسیر را پیاده طی می‌کنند و موکب‌ها و خیمه‌های فراوانی در این مسیر برای پذیرایی از زوار و عاشقان امام حسین(ع) در این مسیر برپا شده است. که خود صحنه‌های بسیار زیبایی را در این مسیر خلق می‌کند. مردمان مسیر و قبایل و عشایر مختلف در این مسیرها خیمه و چادر برپا کرده و با تمامی دارایی خود حتی به اندازه قرص نانی و یا با شستن پای زائرین به مردم خدمت می‌کنند و این خدمت را برای خود افتخاری بزرگ می‌دانند. در طول مسیر علاوه بر موکب‌ها و خیمه‌های کوچک، خیمه‌های بزرگ و درمانگاه‌هایی وجود دارد که برای استراحت و درمان مناسب‌تر هستند. این مسیر از خروجی شهر نجف تا حرم مطهر حضرت عباس(ع) توسط تیرهای روشنایی، از 1 تا 1452 نشانه‌گذاری شده است، فواصل این تیرها (میله‌ها) از یکدیگر تقریبا 50 متر است که شاخص بسیار خوبی برای زائران پیاده به شمار می‌رود. در میانه این مسیر شهر حیدریه(خان نص) واقع شده که کلیدی‌ترین نقطه مسیر و محلی برای تأمین امکانات و لوازم و ... است، همچنین حد فاصل حیدریه تا هندیه و سه راهی طویریج، به علت وجود نخلستان‌ها و مسیرهای فرعی شاهد بیشترین انفجارات بوده است و نسبت به سایر قسمت‌های مسیر باید محتاط‌‌تر عمل کرد. *برنامه زیارتی زوار ایرانی زائران بعد از ورود از مرز مهران به کشور عراق، ابتدا وارد شهر نجف شده و یک شب در نجف اسکان پیدا می‌کنند و در روز دوم پس از زیارت و عزاداری راهی شهر کربلای معلی شده و پس از دو روز نیم پیاده روی وارد شهر کربلا می‌شوند و سه شب در آنجا اسکان می‌یابند. در ادامه مقدار بُعد مسافت ایستگاه‌هایی که زوار ایرانی از نجف تا کربلا طی می‌کنند را مشاهده می‌کنید:
| نجف- کربلا | نقطه آغاز | نقطه پایان | فاصله | نوع جاده | توضیحات |
| حرم امام علی(ع) | ثوره العشرین | 1.7 | آسفالته 2 بانده | فاصله حرم تا ابتدای جاده کربلا | |
| ثوره العشرین | میله شماره 1 | 6.8 | آسفالته 2 بانده | ||
| میله شماره 1 | درمانگاه1 (میله 90) | 4.5 | آسفالته 2 بانده | ||
| درمانگاه1 (میله 90) | درمانگاه2 (میله172) | 4.2 | آسفالته 2 بانده | ||
| درمانگاه2 (میله172) | درمانگاه3 (میله287) | 5.85 | آسفالته 2 بانده | ||
| درمانگاه3 (میله287) | درمانگاه4 (میله414) | 6.35 | آسفالته 2 بانده | منطقه خان المصلی و موکب ابناالحسین | |
| درمانگاه4 (میله414) | شهر حیدریه | 8.5 | آسفالته 2 بانده | شهر کوچکی بر سر مسیر نجف به کربلا | |
| شهر حیدریه | درمانگاه5 (میله796) | 10.6 | آسفالته 2 بانده | ||
| درمانگاه5 (میله796) | سیطره اول کربلا(میله960) | 8.2 | آسفالته 2 بانده | ایست بازرسی مسیر ورودی به کربلا - پرانفجارترین بخش مسیر | |
| سیطره اول کربلا | سیطره دوم کربلا(میله1184) | 11.3 | آسفالته 2 بانده | میله 1184 - محل چک کردن وسایل نقلیه و افراد | |
| سیطره دوم کربلا | مدینه الزائرین امام علی(ع) میله 1235 | 2.5 | آسفالته 2 بانده | محلی اردوگاهی متعلق به حرم ، با امکانات مناسب استراحت و اسکان | |
| مدینه الزائرین | ورودی کربلا 1292 | 2.4 | آسفالته 2 بانده | از این نقطه مسیرهای مختلفی منشعب می‌شود | |
| ورودی کربلا 1292 | درب حرم میله 1452 | 8 | آسفالته | این بخش از مسیر از داخل شهر بوده و بسته به مسیر انتخابی افراد متغیر است | |
| نجف –کربلا | 81 | ||||
به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس، سوگنامه صوتی «از مدینه تا مدینه با کاروان حسین(ع)» عصر امروز به مناسبت بیستمین سالگرد تأسیس مجمع جهانی اهل‌بیت(ع)، با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین محمدحسن اختری رییس مجمع رونمایی شد. سوگنامه صوتی «از مدینه تا مدینه با کاروان حسین(ع)» به زبان آذری است که در آن حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسن عاملی به بیان واقعه کربلا، از زمان حرکت کاروان امام حسین(ع) از مدینه به سوی مکه و کربلا تا بازگشت کاروان اسرا از شام به مدینه، پرداخته است. نوای روح‌بخش استاد سلیم مؤذنزاده اردبیلی و اشعار استاد عسگر شاهی اردبیلی نیز این مقتل صوتی را مزین کرده است. در این مراسم، حجت‌الاسلام اختری با اشاره به اینکه اولین ظهور موفقیت حرکت امام حسین(ع) در اربعین سال 61 هجری اتفاق افتاد، اظهار داشت: امروز بزرگترین زیارت‌ها و پرشور‌ترین و گسترده‌ترین اجتماعات در روز اربعین در کربلای معلی انجام می‌شود، این پیادهروی از نجف تا کربلا نمادی از حضور و نمایش بزرگ نخستین اربعین حسینی است. وی با اشاره به حرکت کاروان اسرای امام حسین(ع) و اوضاع روحی امام سجاد(ع) در هنگام عبور از گودال قتلگاه و مشاهده پیکرهای بی‌سر، افزود: هنگامی که حضرت زینب(س) متوجه حالات روحی امام سجاد(ع) شدند، فرمودند: به زودی در این مکان بارگاه، مقام و حرم ساخته خواهد شد، به طوری که کاروان اهل‌بیت هنگام بازگشت به مدینه و عبور از کربلا مشاهده کردند که در آن مدت کوتاه بارگاهی برای سیدالشهدا(ع) ساخته شده است. حجت‌الاسلام اختری در ادامه به حماسه 9 دی اشاره کرد و تصریح کرد: ملت ایران در روز نهم دی علاقه‌مندی خود را به خاندان عصمت و طهارت نشان دادند و حماسه دیگری را در دل تاریخ خلق کردند. وی افزود: در نهم دی ده‌ها میلیون انسان برای دفاع از ولایت و امامت وارد عرصه شدند و مشت محکمی بر دهان دشمنان اسلام و قرآن زدند. رییس مجمع جهانی اهل‌بیت این حرکت مردمی واکنشی به اسائه ادب به ساحت مقدس امام حسین دانست و ابراز داشت: با اینکه فتنه‌گران در رمضان سال 88 علناً به روزه‌خواری و بدحجابی و پایکوبی و رقص در خیابان‌ها پرداختند، اما خداوند آنها را مفتضح نساخت، اما هنگامی که پای امام حسین(ع) به میان آمد، آتش خشم خود را بر سر فتنه‌گران سرازیر ساخت و آن‌گونه شد که مردم در 9 دی بدون هیچ برنامه‌ای به صورت خودجوش به خیابان‌ها آمدند. *سوگنامه «از مدینه تا مدینه با کاروان حسین(ع)» مختص آذری زبانان است بر اساس این گزارش، حجت‌الاسلام سید علیرضا حسینی عارف، مدیر کل فناوری اطلاعات و اطلاع‌رسانی مجمع جهانی اهل بیت(ع)، با اشاره به آستانه بیستمین سالگرد تأسیس مجمع جهانی اهل بیت(ع) اظهار کرد: این سوگنامه بیان کننده سیر کامل حرکت کاروان امام حسین(ع) از زمان حرکت از مدینه به مکه و سپس به عراق و کربلا و آنچه که در کربلا و عاشورا گذشت و سپس اتفاقاتی است که در بازگشت به مدینه رخ داد. وی ادامه داد: سوگنامه صوتی «از مدینه تا مدینه با کاروان حسین(ع)» به زبان‌های ترکی و آذری در دسترس مردم کردستان، ترکیه و دیگر ترک زبانان خارج از کشور قرار خواهد گرفت. *این سوگنامه بهترین اثر در تاریخ شفاهی قیام امام حسین(ع) است همچنین در ادامه مراسم رونمایی، محمد نادری، سرپرست پروژه، این سوگنامه را حاصل تلاش یک گروه 15 نفره در طول 3 سال بیان کرد و درباره انتخاب حجت‌الاسلام عاملی برای خواندن مقتل در ویژه‌نامه صوتی، اظهار داشت: یکی از دلایل انتخاب حجت‌الاسلام عاملی، نوع نگاه بی‌بدیل و بی‌نظیر وی به مرثیه بوده است. نادری با بیان اینکه در سوگنامه «از مدینه تا مدینه با کاروان حسین(ع)» از اجرای مراسم روضه‌خوانی سلیم مؤذنزاده اردبیلی از سال 1342 به بعد استفاده شده است، افزود: این سوگنامه بهترین اثر در تاریخ شفاهی قیام حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع) است. *درخواستی که شهریار از مقام معظم رهبری کرد بر اساس این گزارش، اصغر فردی، پژوهشگر و شاعر آیینی، با اشاره به جایگاه شعر آئینی و مرثیه‌های عاشورا در ادبیات آذری، خاطرنشان کرد: مرثیه برای خاندان نبوت از همان نخستین روزهای رحلت حضرت پیامبر(ص) آغاز شد. وی یک تقسیم‌بندی از شاعران را ارایه داد و افزود: شاعران در این مبحث به چند دسته تقسیم می‌شوند؛ یکی آن دسته از شاعرانی که تماماً برای اهل بیت(ع) شعر سروده‌اند و دوم، آن دسته از شاعرانی که هم در قالب‌های دیگر و هم درباره ائمه معصومین(ع) شعر سروده‌اند و دسته دیگر هم شاعرانی هستند که درباره اهل‌بیت شعر نسروده باشند که در این حیطه شاعر نداریم. فردی که تنها شاگرد استاد شهریار بوده است، با درخواست حضار خاطره‌ای از استادش را تعریف کرد که در ادامه می‌آید: من تنها شاگرد استاد بودم، ایشان شاگردی نداشتند، از سال 1328 که با ابتهاج ارتباط داشت تا سال 1331 دیگر کسی را به حضور نپذیرفتند. بعد از ترک تهران و مراجعت به تبریز من توفیق ملازمت ایشان را داشتم. شهریار اولین بار که شعری می‌گفت دوست داشت برای من بخواند، من هم شعرهایم را برای ایشان می‌خواندم از ابتدایی‌ترین تجربه‌های شعری را با ایشان شروع کردم که تا سال‌های بعد هم ادامه داشت. شهریار می‌گفت کاش شعر مثل نخودچی کشمش بود که من دست می‌کردم توی جیبم و می‌ریختم تو کامت، ولی شعر آموختنی نیست فقط فنون و صناعات ادبی را به من می‌آموخت، هر آنچه را که از دستشان برمی‌آمد و قابل انتقال بود منتقل کردند. الفت عجیبی در میان بود، هر روز باید به زیارتشان می‌رفتم تا آنکه وقت عزیمت من به خدمت سربازی فرا رسید. استاد در یکی از احوالپرسی‌های تلفنی مقام معظم رهبری که آن دوره در مصدر ریاست جمهوری بودند، درخواست کردند که تبریز به عنوان محل انجام خدمت سربازی من مقرر شود تا هم مفارقتی بین ما پدید نیاید و هم فرصت ادامه انجام خدمات درون‌مرزی و برون‌مرزی من در صدا و سیمای تبریز ایجاد شود که ایشان با گشاده‌رویی پذیرفتند.
مینودشت
