دسته ای از مردم که به د نیای خود نمی رسند و موفّق نمی شوند که به خواستهها و آرزوهای خود برسند، در راه به دست آوردن دنیایی که هرگز به آن نمی رسند هلاک می شوند.
حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند:
به دنبال دنیا رفتن تو را از این که به دنبال دینت بروی، باز ندارد. دنیا طلبان از دو حالت خارج نیستند، دسته ای هستند که به دنیای خود می رسند و دسته ای دیگری که به دنیای خود نمی رسند و موفّق نمی شوند که به خواستهها و آرزوهای خود برسند و در راه به دست آوردن دنیایی که هرگز به آن نمی رسند هلاک می شوند.(1)
شرح حدیث:
انسان در دنیا برای گذراندن زندگی و احتیاجات آن از قبیل امور معیشتی، مسکن و... باید طلب دنیاکرده و به دنبال تهیّه آن برود، اما به گونهای که او را از فراگیری مسائل و معارف دینی و شرعی و... و به کارگیری آن در امور دنیایی باز ندارد. اگرقصد و نیت او در امور دنیایی خدا بوده و برای رضایت الهی درطلب آخرت باشد، خود آن طلب آخرت است. دنیا طلبان دسته ای هستند که دنیا را به دست آورده و دین را از دست داده اند و به طور یقین ضررکرده اند.
دسته ای دیگر که دنیا را طلب کردند و به دست نیاوردند و دین را هم از دست داده اند، وضع آنان خیلی بدتر است و آنان«خَسِرَالدُّنیا والآخِرَة» می شوند، یعنی هم در دنیا به تمام معنا ضرر می کنند و هم به تمام معنا آخرت را از دست می دهند. اما انسانهایی که به دنبال دین و آخرت خویش هستند، اگربه دنیا رسیدند از دنیا برای آخرت استفاده می کنند که هم به دنیای نیکو و هم آخرت نیکو می رسند. اگر هم آنان به دنیای کوتاه و فانی نرسند، به آخرتی زیبا و جاودانه و به بهشت و... خواهند رسید. انسان برای رضای خداوند و قربة الی الله باید به دنبال دین و دنیا برود.
پی نوشت:
1. بحار الانوار، جلد 1، صفحه 214
نظر بدهید
 |
مینودشت