سی و یک سال پیش در چنین روزی (28 خرداد ماه 1361) مردی از تبار یاران عاشورایی امام خمینی (ره) در جبهه مبارزه با اسرائیل غاصب، سخنانی را بیان نمودند که می‌تواند راهگشای امروزمان باشد. عزت و شجاعت و اعتماد به خداوند متعال، خمیر‌مایه همه فرزندان خمینی است.

متن زیر، آخرین سخنرانی سردار جاویدالاثر حاج احمد متوسلیان برای قوای محمد رسول الله در پادگان زبدانی واقع در خارج از شهر دمشق است. کمتر از ده روز پس از ‌این سخنان، حاج احمد در جاده طرابلس به بیروت به همراه سه تن از همراهانش به اسارت مزدوران مسیحی رژیم صهیونیستی در‌آمد.

بسم‌‏الله الرحمن الرحیم

«بعد از انجام عملیات فتح‏‌المبین در ایران، روند مسائل سیاسى جهان، تغییرات عمده‏اى پیدا کرد و کامل کننده این تغییرات، عملیات پیروزمندانه الى بیت‏المقدس بود.

در پى این دو عملیات بود که ابر قدرت آمریکا و امپریالیزم بین‌‏المللى به این نتیجه رسیدند که عراق نه تنها قادر نیست در مقابل انقلاب اسلامى ایران بایستد و آن را به زانو در‌بیاورد، بلکه موجودیت خود او نیز در منطقه به خطر افتاده و هر آن بیم آن مى‏رود که با سقوط جریان صدامى در منطقه امپریالیزم و منافع آن متحمل ضربات سنگینى بشوند. به همین دلایل، امپریالیزم به فکر افتاد که باید این جریان بعثى را به نحوى از نابودى نجات دهد؛ بنابراین، تصمیم گرفتند تا هماهنگى خاصى در بین ایادى خودشان در منطقه ایجاد نمایند. شما عزیزان خودتان شاهد این هماهنگى هستید و سکوت سران مرتجع منطقه در مقابل تجاوز اسراییل، دلیل این مدعاست.

ژنرال الکساندر هیگ، وزیر خارجه آمریکا‌ گفته است: ما باید سه مسأله جنگ ایران و عراق، بى‏ثباتى کشورهاى خلیج فارس و بحران در جنوب لبنان را هر چه سریع‌‏تر حل کنیم! البته ما نیز بر این اعتقاد هستیم، ولى بر طبق آن خط مشی‌‏اى که اسلام به ما ارایه می‌‏دهد. آمریکا آرام نمی‌‏نشیند و هر روز توطئه‌‏اى جدیدتر و خدعه‌‏آمیزتر از قبل را بر ملت‏‌هاى مسلمان تحمیل می‌‏نماید؛ غافل از آنکه تا در اقصى نقاط جهان گوینده «لااله الا الله» هست، همان جا نیز مرز اسلامى ماست. ما این هنرنمایی‌‏هاى فرسوده و نقاشی‌‏هاى از بین رفته در طول تاریخ بر روى صفحات لجن مالى شده‏اى را که به نام مرزهاى جغرافیایى در بین ممالک اسلامى علم کرده‌‏اند، هرگز قبول نداریم.

آقاى هیگ، وزیر خارجه آمریکا، یک هفته قبل از حمله اسراییل به جنوب لبنان در روز سى‏ام می 1982 مى‏گوید: ما تا هفته آینده، این سه مسأله را حل خواهیم کرد.

اسحاق شامیر، وزیر خارجه اسراییل‌ نیز براى آنکه اعتراضى به وزیر خارجه آمریکا کرده باشد، بر‌آشفته مى‏گوید: شما آمریکایی‌‏ها، چرا طرح‌‏ها و برنامه‏‌هاى نظامى محرمانه ما را افشا می‌‏کنید؟!

مجموعه این بیانات، نشان‏دهنده توطئه‌‏اى است که از قبل طرح‌‏ریزى شده است و ابرقدرت آمریکا و فرزند نامشروع و خلفش اسراییل، هر دو از این تجاوز جنایتکارانه به لبنان، با خبر و همدست یکدیگر بوده‌‏اند. آنها از این تجاوز، چنین تحلیلى نیز داشته‌‏اند که اولین نتیجه این حمله، ایجاد فشارهایى بر ایران است؛ به این معنا که پیام این فشارها به ایران، این خواهد بود که جنگ با عراق را حل و فصل نمایید تا ایران و عراق دوش به دوش همدیگر علیه اسراییل بجنگند!

از سوى دیگر، اگر ایران فریب این توطئه خدعه‏‌آمیز را نخورد و ما به جنگ ادامه دادیم، اذناب مرتجع و دست نشانده آمریکا در کشورهاى منطقه، ما را ‌کشوری ضداسلام! محکوم کنند؛ با این تحلیل مکارانه که دشمن صهیونیستى به ممالک اسلامى لبنان و سوریه تجاوز نموده و عراق مایل است علیه اسراییل بجنگد، ولى ایران نمی‌‏خواهد!

طبیعتا همین مسأله، ما را وا می‌‏داشت که به آتش بسى ننگین تن بدهیم. کما اینکه به احتمال 80 درصد قصد داشتند در عراق کودتایى انجام بدهند، صدام را بر‌کنار ‌و آتش بس یکجانبه‌‏اى را در جنگ اعلام کنند و طى مقطعى پانزده روزه از سرزمین‏‌هاى اشغالى ایران خارج شده، آنگاه بحث شناسایى آغازگر جنگ و شناختن مجرم را که از اهم خواسته‌‏هاى ایران بوده و هست، ‌به حکمیت دو ارگان گرگ صفت محول کنند؛ یکى، شوراى امنیت سازمان ملل متحد و آن دیگرى، دیوان عالى عدالت بین‌‏المللى یا همان «دادگاه لاهه»! ما هم خوب می‌‏دانیم که سگ زرد برادر شغال است و هر دو با هم یکى هستند.

آمریکا و اسراییل در نهایت ناباورى ‌می‌‏بینند که ایران‌ با آنکه در حال جنگ با عراق است، در جبهه دیگرى نیز وارد عمل می‌‏شود و نیرویى تقویت شده و قدرتمند به لبنان اعزام می‌‏نماید و با این اعزام نیرو، دشمنان انقلاب اسلامى در منطقه با حالتى بهت‏‌زده، همه نقشه‌‏هاى خود را نقش بر آب و تمامى معیارها و محاسباتشان را برعکس و وارونه شده می‌‏بینند!

وقتى که در شب بیست و یک خرداد ماه، ما وارد فرودگاه بین‌‏المللى دمشق شدیم، افرادى که براى استقبال آمده بودند، فکر می‌‏کردند ‌ما براى بازدیدى تشریفاتى و حضور در ضیافتى دو ساعته به سوریه آمده‌‏ایم!

برادرها، تمامى مردم لبنان، شما را مرجع و ملجأ خود می‌‏دانند و معتقدند که فقط شما می‌‏توانید آنها را نجات دهید. الان در لبنان مردم مدام می‌‏پرسند: کى می‌‏آیید؟ کى عمل می‌‏کنید؟! هر لبنانى را که می‌‏بینیم، اولین حرفش این است که آیا شما پاسداران انقلاب اسلامى ایران هستید؟ وقتى پاسخ مثبت می‌‏دهیم، بلافاصله می‌‏پرسند: پس کى به اینجا می‌‏آیید؟!
                                               
عزیزان، ان‏شاءالله با به کار بردن تمام تاکتیک‌‏هایى که تاکنون آموخته‏‌ایم و به کار بردن تمامى امکاناتى که در اختیار داریم، با ایمان به الله و اعتقاد به خدا، تن به این آتش‏‌بس‌‏ها نخواهیم داد. با افراد و کشورها تا آن زمانى که علیه کفر «یعنى اسرائیل» بجنگند، ما نیز همراه و همکار خواهیم بود و اکنون برادران سوری‌‏مان در این جهت هستند و ما هم در کنارشان هستیم و با این برادران همکارى می‌‏کنیم و می‌‏جنگیم و اعتقاد داریم که انقلاب اسلامى را باید به جهان صادر کنیم.

ان‏شاءالله خداوند به همه شما برادرها توفیق بدهد و به همه ما نیز این توفیق را بدهد که بتوانیم قوانین انفرادى و اجتماعى اسلام را هم درون خودمان و هم در اجتماعمان پیاده کنیم... این حرکت جدید ما نیز در منطقه نه صرفا به عنوان یک حضور سمبلیک و صورى است، بلکه حضور ما در این منطقه، عمل نیز در پى دارد. با اسراییل وارد جنگ خواهیم شد و عملیاتمان را علیه آنها شروع خواهیم کرد. هر کس با ماست؛ بسم‌‏الله! هر کس با ما نیست، خداحافظ!

ما با ایمانمان می‌‏جنگیم؛ جندالله با ایمانش می‌‏جنگد. بگذار بوق‌‏هاى تبلیغاتى رسانه‏‌هاى صهیونیستى و سران اسراییل به ما بگویند شما براى خودکشى آمده‏اید! ما ثابت می‌‏کنیم که خون ما باعث خواهد شد که سرزمین‌هاى مقدس اسلامى از دست امپریالیزم آمریکا و این رژیم غاصب و فاسد صهیونیستى آزاد بشود.

اینها (اسراییلی‌‏ها) وقتى باورشان شد که نیروهاى ما به عزم جنگ با آنها دارند به سوریه می‌‏آیند، فورا اعلام آتش بس کردند! آتش بس؟! الان تمام فشارها دارد وارد می‌‏شود که کشورهاى دیگر هم تن به آتش بس بدهند؛ آن هم در شرایطى که ارتش اسراییل با تجاوز به لبنان، در منطقه‌اى به طول هشتاد کیلومتر و به عرض چهل کیلومتر پیش می‌‏آید و سرزمین مقدس اسلامى را اشغال می‌‏کند. تا به امروز مؤمنین سخت‏‌ترین مقاومت‌‏ها را در مقابل اسراییل از خودشان نشان داده‌‏اند و هنوز ارتش صهیونیستى نتوانسته وارد شهر «صور» شود؛ چرا؟ چون در صور شیعیان سکونت دارند و آنها معتقدند که نیروهاى ایرانى، امروز یا فردا از راه می‌‏رسند و به همین دلیل است که این چنین در مقابل ارتش سفاک اسراییل مقاومت کرده‌‏اند. تا این لحظه نگذاشته‌‏اند که آنها وارد صور بشوند. با آن که برادران و خواهران ما در محاصره دشمن قرار گرفته‌‏اند، ولى بحمدالله هنوز دشمن نتوانسته است به مناطق شیعه‌‏نشین وارد بشود.

سخت‏‌ترین مقابله‏‌ها و مبارزه‌ها توسط همین شیعیان محروم صورت گرفته؛ آن هم در موقعیتى که سایر جریانات، حتى آن کسانى که معتقدات ناسیونالیستى و ملی‌‏گرایى داشتند، در مقابل دشمن پا به فرار گذاشتند. این مسلمانان واقعى هستند که اکنون دارند در مقابل تجاوز صهیونیست‏ها ایستادگى می‌‏کنند و ما نیز به یارى خدا هر شهرى را که توسط اسراییلی‌‏ها محاصره شده، با در محاصره انداختن نیروهاى دشمن آزاد خواهیم کرد و اسراییل را به سقوط می‌‏کشانیم! روزى را نزدیک خواهیم نمود که اسراییل چنان بترسد و در فکر این باشد که مبادا از لوله سلاحمان، به جاى گلوله، پاسدار بیرون بیاید. باشد که ما شبانگاهان بر سرشان بریزیم؛ همچون عقابان تیزپروازى که شب و روز برایشان معنا ندارد و باشد آنجایى به هم برسیم که با گرفتن هزاران اسیر از صهیونیست‏ها به جهانیان ثابت کنیم که ما به اتکا به سلاح ایمانمان می‌‏جنگیم، نه به اتکاى هواپیما، نه با موشک‌‏هاى سام، نه با تانک، نه با توپ، نه با آتش جنگ‌‏افزارهاى مادی‌‏مان، ان‏شاءالله».